Bir transistör gerçekten basit ve gerçekten karmaşıktır. Basit kısmıyla başlayalım. Bir transistör iki farklı iş yapabilen minyatür bir elektronik bileşendir. Ya bir amplifikatör ya da bir anahtar olarak çalışabilir:
Yükseltici olarak çalıştığında, bir ucundan küçük bir elektrik akımı (giriş akımı) alır ve diğer ucundan çok daha büyük bir elektrik akımı (çıkış akımı) üretir. Başka bir deyişle, bir tür akım güçlendiricidir. Bu, insanların transistörleri kullandığı ilk şeylerden biri olan işitme cihazları gibi şeylerde gerçekten işe yarar. Bir işitme cihazının içinde, etrafınızdaki dünyadan sesleri toplayan ve bunları dalgalanan elektrik akımlarına dönüştüren küçük bir mikrofon vardır. Bu akımlar, onları güçlendiren ve küçük bir hoparlöre güç veren bir transistöre beslenir, böylece etrafınızdaki seslerin çok daha yüksek bir versiyonunu duyarsınız. Transistörün mucitlerinden William Shockley, bir keresinde transistörlü yükselticileri bir öğrencisine daha esprili bir şekilde açıklamıştı: “Bir balya saman alıp bir katırın kuyruğuna bağlarsanız ve sonra bir kibrit çakıp saman balyasını ateşe verirseniz ve kısa bir süre sonra katırın harcadığı enerji ile kibriti çakarken sizin harcadığınız enerjiyi karşılaştırırsanız, amplifikasyon kavramını anlarsınız.”
Transistörler nasıl çalışır?
Transistörler anahtar olarak da çalışabilir. Bir transistörün bir parçasından geçen küçük bir elektrik akımı, başka bir parçasından çok daha büyük bir akımın geçmesini sağlayabilir. Başka bir deyişle, küçük akım büyük akımı açar. Tüm bilgisayar çipleri esasen bu şekilde çalışır. Örneğin bir bellek çipi, her biri ayrı ayrı açılıp kapatılabilen yüz milyonlarca hatta milyarlarca transistör içerir. Her transistör iki farklı durumda olabileceğinden, sıfır ve bir olmak üzere iki farklı sayıyı saklayabilir. Milyarlarca transistörle bir çip milyarlarca sıfır ve bir ve neredeyse bir o kadar da sıradan sayı ve harf (ya da bizim deyimimizle karakter) depolayabilir.
